Περί Τεκτονισμού

Ο Τεκτονισμός είναι μεθοδολογία σκέψεως, φιλοσοφίας και δράσεως, που αντλεί την καταγωγή της από τα βάθη των αιώνων.

Είναι γνωστό ότι ο Τεκτονισμός δεν αντιτίθεται σε καμία θρησκεία, ούτε και διαδίδει κάποιο συγκεκριμένο δόγμα.

Δεν διδάσκει κανένα φιλοσοφικό σύστημα, αν και είναι διαποτισμένος από όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα, που εκφράζονται δια του αποσυμβολισμού.

Δεν είναι προϊόν μιας εποχής, ούτε το έργο ενός έθνους. Είναι η εξέλιξη και πρόοδος της ανθρωπότητας δια μέσου των αιώνων και έχει δεχθεί τη συμβολή διαφόρων πολιτισμών και μυητικών συστημάτων.

Οι θεμελιώδεις αρχές του Τεκτονισμού, όπως αναδύονται από τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο και συνιστούν στην πραγματικότητα, έναν τρόπο ζωής, είναι:

1. Πίστη στην ύπαρξη Υπερτάτης Δύναμης υπό οποιαδήποτε μορφή,
2. Πίστη στην αθανασία της ψυχής,
3. Απόλυτη ελευθερία της σκέψης και του λόγου,
4. Ανεξιθρησκεία,
5. Αναγνώριση της ισότητας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από καταγωγή, χρώμα, φύλο, εθνικότητα, φυλή, γλώσσα και θρησκεία,
6. Κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη μεταξύ των λαών,
7. Εργασία, ως καθήκον κάθε ελεύθερου ανθρώπου,
8. Πίστη στην επιστήμη και τα επιτεύγματά της που σχετίζονται με τη βελτίωση των συνθηκών ζωής πάνω στη Γη,
9. Καταπολέμηση του φανατισμού, της φιλαρχίας και των προκαταλήψεων, ιδιοτήτων που μέχρι τώρα ταλανίζουν τον πλανήτη μας,
10. Τέλος, η προαγωγή της αδελφοσύνης μεταξύ όλων των ανθρώπων με την καλλιέργεια της επιείκειας, της ανοχής και της αγάπης.

Η εισδοχή στον Τεκτονισμό ξεκινάει από τη μύηση, από μία συγκινησιακή εργασία, την οποία ακολουθεί διανοητική επεξεργασία. Τίθεται δηλαδή ο μυούμενος σε μία υψηλή δόνηση όλου του Είναι και αφήνεται να βρει προσωπικές λύσεις στα προβλήματα αναζήτησης, που θέτει για έρευνα ο κάθε βαθμός.

Η Τεκτονική Μέθοδος Μύησης βασίζεται σε δρώμενα.

Η πράξη αυτή κατάλληλα επιλεγμένη αποτελεί την πηγή της γνώσης, που δεν γίνεται αντιληπτή πλήρως, ούτε με την αφαίρεση ούτε με την παρατήρηση. Βασικά όργανα για την εφαρμογή της μυητικής μεθόδου είναι ο Μύθος και τα Σύμβολα. Ο Μύθος με τα λεγόμενα και δρώμενα και τα σύμβολα με τα ορώμενα. Με τα σύμβολα η διάμεση σκέψη συντομεύει, γίνεται συγκεντρωτική και η προσοχή μας επικεντρώνεται πλήρως στην ουσία. Με τον τρόπο αυτό ο μυούμενος μέσω της αναλογικής σκέψης, μπορεί να οδηγηθεί στην ομορφιά κάποιας αρμονίας που δεν είναι άμεσα ορατή, και η οποία μπορεί να τον οδηγήσει στον δρόμο προς την καθολική αντίληψη της αλήθειας. Αξίζει να τονίσουμε ότι, και στην ηθική ζωή υπάρχει μία συγκίνηση που προηγείται του στοχασμού και σαν υπέρ έλλογον ενέργημα γεννά ιδέες που μπορεί μετά να δουλέψει η διανόηση. Η καθολική «αντίληψη» του κόσμου που αποκτά τελικά ο μύστης, είναι συνδεδεμένη και με ένα άλλο βασικό γνώρισμα: την «οικειότητα», την «συμπάθεια» και γι΄ αυτό προϋποθέτει μία στάση αρετής, απέναντι στον κόσμο. Η καλοσύνη και η αγάπη είναι αναγκαία για τη συνειδητοποίηση της ίδιας της ύπαρξης μας και της μέθεξης μας με το Όλον.

Η Αγάπη είναι η απαραίτητη τεχνική προϋπόθεση του μυητικού μηχανισμού. Με την μύηση τελικά επιτυγχάνεται ένα θαυμαστό αποτέλεσμα ενότητας. Όλα τα πνευματικά ενεργήματα ασκούνται συγχρόνως. Το γνωστικό ενέργημα, αφού πρόκειται για αντίληψη, το αισθητικό, αφού περιλαμβάνει δρώμενα και ορώμενα και το ηθικό, αφού η εναρμόνιση – ο συγχρονισμός οδηγεί τελικά στην αδελφότητα και στην αγάπη. Και τα τρία παραπάνω στοιχεία είναι απαραίτητα, στην έρευνα προς τις τρεις κατευθύνσεις του πνευματικού χώρου: την αυτογνωσία, την αλήθεια και την ηθική.

Η Τεκτονική μέθοδος υπακούοντας στην απόλυτη και απόρρητη ενότητα του νου, της καρδιάς και του σώματος, είναι μία προχωρημένη μορφή μεθοδολογίας.

Η Τεκτονική εργασία είναι πνευματική, ηθικοπλαστική και μυσταγωγική.

Είναι πνευματική διότι με την επεξήγηση των συμβόλων και των αλληγοριών κεντρίζει την σκέψη του ακροατή και οδηγεί στην αύξηση των γνώσεων του, στη δημιουργία εντυπώσεων τις οποίες αφού σκεφθεί βγάζει συμπεράσματα.

Έτσι καλλιεργεί το πνεύμα του και θέτει σε ορθή εξελικτική πορεία την ύπαρξή του.

Είναι ηθικοπλαστική, διότι αποβλέπει στην άσκηση της αρετής και μέσω αυτής στην πνευματική και σωματική απαλλαγή από τα πάθη.

Το τελετουργικό των εργασιών και των μυήσεων κάθε βαθμού, φέρνει τον Τέκτονα σε ανώτερα επίπεδα ικανοποιήσεως τόσο ψυχικά, όσο και πνευματικά. Οι Τεκτονικές Εργασίες μας φέρνουν σε περιβάλλον αγάπης και ορθολογισμού, αφού κατά τη διάρκειά τους καθαρίζουν οι σκέψεις μας από τις καθημερινές αναγκαίες κοινωνικές απασχολήσεις.

Ο Τεκτονισμός διδάσκει τους ανθρώπους να είναι έντιμοι, ευθείς, δίκαιοι και πράοι. Προσπαθεί να καταστήσει τα μέλη του άξια να κερδίσουν την χαρά και τις γνώσεις, οι οποίες έκαμαν τους άλλους ευτυχείς. Διδάσκει τον Τέκτονα να αναδεικνύεται, όχι για να ακούει τον έπαινο των άλλων, αλλά για να προσφέρει χάριν των συνανθρώπων, έστω και εάν μερικές φορές για το καλό αυτό αισθανθεί εκ των υστέρων πικρία.

Ο Τεκτονισμός ΔΕΝ είναι θρησκεία, ούτε υποκαθιστά τη θρησκεία, ούτε επιδίδεται σε λατρευτικές διαδικασίες.

Τα μέλη του είναι ελεύθερα να πιστεύουν την οποιαδήποτε θρησκεία έχουν επιλέξει.

Ο Σκωτικός Τεκτονισμός αποδέχεται τη θεμελιώδη αρχή της αθανασίας της ψυχής και της αναγνώρισης του Θεού με το όνομα Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος, αλλά ως θεσμός προοδευτικός, που απορρέει από τον ορθό λόγο, δεν θέτει κανένα όριο στην αναζήτηση της αληθείας.

 

O άνθρωπος δεν θα είχε διανοητική αξία εάν δεν ήταν συγχρόνως και μέλος της κοινωνίας. Κανένας δεν μπορεί να έχει επίδοση εάν δεν ζει σε κοινωνία οργανωμένη, η οποία κυβερνάται από νόμους, εάν δεν απολαμβάνει τα αγαθά της (εκπαίδευση, ανάπτυξη κλπ). Ο καθένας μας έχει την υποχρέωση να εργάζεται υπέρ του γενικού συνόλου. Όσο περισσότερο ανεπτυγμένο είναι ένα άτομο, τόσο περισσότερη υποχρέωση έχει να βοηθά τον συνάνθρωπό του. Η υποχρέωση αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά επιστροφή προς ότι ο καθένας έλαβε.

Η θεμελιώδης αυτή αρχή της σχέσεως του Τέκτονα προς την κοινωνία, είναι βέβαιο ότι θα εμποδίσει τις εκδηλώσεις των ανθρωπίνων παθών, τις μεταξύ των ανθρώπων σκληρές διακρίσεις, του εγωϊσμού, της πλεονεξίας και όλων των άλλων κακών, τα οποία μαστίζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες και γεννούν σκληρές δοκιμασίες. Οι προσπάθειες των Τεκτόνων έχουν σαν αντικειμενικό σκοπό την βελτίωση των ανθρωπίνων κοινωνιών. Εάν αυτό επιτύχει, εξασφαλίζεται η ειρήνη και η αρμονία στην ανθρωπότητα.

Ας μη λησμονούμε ότι οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις των παρελθόντων αιώνων οφείλονται σε μεγάλο ποσοστό στους ομοιδεάτες προγόνους μας, στους Τέκτονες των εποχών εκείνων, υπό όποιες μορφές υφίσταντο.

Προσπαθούμε και σήμερα να συνεχίσουμε το έργο αυτό, ώστε να εκμηδενισθούν οι παραπλανώντες την κοινή γνώμη, οι περιπαίζοντες τις νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες, πολιτικοί οι οποίοι στερούνται των ηθικών και προοδευτικών αρχών του Τεκτονισμου. Πολλοί πολιτικοί μυημένοι στον Τεκτονισμό, μεγαλούργησαν. Αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι συνετέλεσαν να κρατηθεί στο ύψος της η Νομοθετική και Εκτελεστική Εξουσία, να γίνεται σεβαστό το ανθρώπινο δίκαιο επί της ζωής, της ελευθερίας και της αναπτύξεως. Η ισχύς πρέπει να συνοδεύεται από την αγάπη, τη σύνεση και το αίσθημα δικαίου.

Οι Τέκτονες λοιπόν, έχουν μέσα στα καθήκοντά τους και αυτή την αποστολή, με το παράδειγμά τους αφενός και τη γενική προσπάθεια, την αποστολή της βοήθειας στον διακανονισμό των ανθρωπίνων σχέσεων και ανάπτυξη των κοινωνιών, ώστε να επιτευχθεί η ευτυχία και ευδαιμονία, σε συνδυασμό με την πνευματική ανύψωσή τους.

Ο Τεκτονισμός δεν είναι μυστική οργάνωση. Αντίθετα με όσα λέγονται, ο Τεκτονισμός σε καμία περίπτωση δεν κρύβει την ύπαρξη του, ούτε υπαγορεύει στα μέλη του να κρατούν κρυφή την ιδιότητά τους. Είναι οργάνωση αναγνωρισμένη από την Ελληνική Πολιτεία και λειτουργεί σύμφωνα με τους νόμους του Κράτους.

Ο Τεκτονισμός είναι η ζωντανή και μεγάλη αδελφότητα, που μέσα στις τάξεις της εντάσσονται όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή, φύλο, κοινωνική θέση ή καταγωγή.

Ο Τέκτονας αισθάνεται και πραγματικά, είναι ελεύθερος, να λέγει τα πάντα μέσα στην ειρήνη και γαλήνη των Στοών, δίχως το φόβο των αντιποίνων ή της μνησικακίας του έξω κόσμου…

Δεν μπορεί να γίνει Τέκτων εκείνος που δεν προσφέρεται στον Τεκτονισμό, με όλες τις δυνάμεις της νοήσεως, της θελήσεως και των αισθήσεών του.

Όμως δεν αρκεί ο νους μόνο, για να εννοήσουμε τον Τεκτονισμό. Πρέπει να κινηθεί και ο συναισθηματικός μας κόσμος. Γι΄ αυτό εκείνος που περιμένει παθητικά να του προσφέρει ο Τεκτονισμός τα πάντα, χωρίς αυτός να του αφιερώσει τις δυνάμεις της ψυχής του, δεν βρίσκει ικανοποίηση και απογοητεύεται γρήγορα. Συμβαίνει δηλαδή, με τον Τεκτονισμό, ότι και με τη ζωή. Μας δίνει τόσα, όσα και εμείς του δίνουμε. Γιατί ο Τεκτονισμός δεν είναι μόνο θεωρία, είναι κυρίως πράξη, τρόπος ζωής, συμπεριφορά μέσα και έξω από την Στοά. Παρά τις θετικές αναφορές που γίνονται στις παραπάνω παραγράφους, υπάρχουν οι πολέμιοι του Τεκτονισμού, οι οποίοι είτε εκ παρεξηγήσεως, είτε εξ αγνοίας, είτε εξ ιδίων συμφερόντων, αποδίδουν στον Τεκτονισμό ιδιότητες, οι οποίες δεν τον χαρακτηρίζουν επ’ ουδενί λόγο.