Η εισδοχή στον Τεκτονισμό ξεκινάει από τη μύηση, από μία συγκινησιακή εργασία, την οποία ακολουθεί διανοητική επεξεργασία. Τίθεται δηλαδή ο μυούμενος σε μία υψηλή δόνηση όλου του Είναι και αφήνεται να βρει προσωπικές λύσεις στα προβλήματα αναζήτησης, που θέτει για έρευνα ο κάθε βαθμός.
Η Τεκτονική Μέθοδος Μύησης βασίζεται σε δρώμενα.
Η πράξη αυτή κατάλληλα επιλεγμένη αποτελεί την πηγή της γνώσης, που δεν γίνεται αντιληπτή πλήρως, ούτε με την αφαίρεση ούτε με την παρατήρηση. Βασικά όργανα για την εφαρμογή της μυητικής μεθόδου είναι ο Μύθος και τα Σύμβολα. Ο Μύθος με τα λεγόμενα και δρώμενα και τα σύμβολα με τα ορώμενα. Με τα σύμβολα η διάμεση σκέψη συντομεύει, γίνεται συγκεντρωτική και η προσοχή μας επικεντρώνεται πλήρως στην ουσία. Με τον τρόπο αυτό ο μυούμενος μέσω της αναλογικής σκέψης, μπορεί να οδηγηθεί στην ομορφιά κάποιας αρμονίας που δεν είναι άμεσα ορατή, και η οποία μπορεί να τον οδηγήσει στον δρόμο προς την καθολική αντίληψη της αλήθειας. Αξίζει να τονίσουμε ότι, και στην ηθική ζωή υπάρχει μία συγκίνηση που προηγείται του στοχασμού και σαν υπέρ έλλογον ενέργημα γεννά ιδέες που μπορεί μετά να δουλέψει η διανόηση. Η καθολική «αντίληψη» του κόσμου που αποκτά τελικά ο μύστης, είναι συνδεδεμένη και με ένα άλλο βασικό γνώρισμα: την «οικειότητα», την «συμπάθεια» και γι΄ αυτό προϋποθέτει μία στάση αρετής, απέναντι στον κόσμο. Η καλοσύνη και η αγάπη είναι αναγκαία για τη συνειδητοποίηση της ίδιας της ύπαρξης μας και της μέθεξης μας με το Όλον.
Η Αγάπη είναι η απαραίτητη τεχνική προϋπόθεση του μυητικού μηχανισμού. Με την μύηση τελικά επιτυγχάνεται ένα θαυμαστό αποτέλεσμα ενότητας. Όλα τα πνευματικά ενεργήματα ασκούνται συγχρόνως. Το γνωστικό ενέργημα, αφού πρόκειται για αντίληψη, το αισθητικό, αφού περιλαμβάνει δρώμενα και ορώμενα και το ηθικό, αφού η εναρμόνιση ο συγχρονισμός οδηγεί τελικά στην αδελφότητα και στην αγάπη. Και τα τρία παραπάνω στοιχεία είναι απαραίτητα, στην έρευνα προς τις τρεις κατευθύνσεις του πνευματικού χώρου: την αυτογνωσία, την αλήθεια και την ηθική.
Η Τεκτονική μέθοδος υπακούοντας στην απόλυτη και απόρρητη ενότητα του νου, της καρδιάς και του σώματος, είναι μία προχωρημένη μορφή μεθοδολογίας.