Χριστούγεννα 1961…, ετοιμασίες , χαρές , Χριστουγεννιάτικο δένδρο με στολίδια και χρωματιστά λαμπιόνια και λωρίδες από λευκό βαμβάκι κομμένες με ψαλίδι , για να φαίνεται παχύ το χιόνι πάνω στα κλαριά !!! Και το κυριότερο όλων, δεν έχουμε σχολείο….
Πρωινό ξύπνημα ανήμερα , με όλη την αγωνία και το άγχος να ανοιχτούν τα δώρα, πού ήξερα ότι δεν τα φέρνει ο Άγιος Βασίλης , αλλά οι Γονείς και οι υπόλοιποι συγγενείς και φίλοι.
Τεράστια ικανοποίηση και χαρά βλέποντας ξυλάκια, μεκανώ, πλαστελίνες, στρατιωτάκια, ένα τραινάκι και με ότι χαίρεται ένα παιδί.
Ανοίγοντας ένα πλακέ πακέτο , βλέπω με μεγάλη απογοήτευση ένα βιβλίο, με πολλές σελίδες, μικρά γράμματα και ελάχιστες ζωγραφιές. Γίνομαι έξαλλος !!!
« Παγκόσμιος Ανθολογία Παιδικού Διηγήματος » ήταν ο τίτλος του. Με δυσκολία διάβαζα και έγραφα « Έλα Λόλα, ένα μήλο για τον Μίμη ….» και τώρα μού φέρνουν αυτό το απαράδεκτο δώρο, με αφιέρωση « Χριστούγεννα του 1961 χαρισμένο στον Τάκη, η Νονά του ».
Επιδεικτικά το πετάω μακριά και ασχολούμαι με τα υπόλοιπα δώρα, βρίζοντας την Νονά μου πού δεν ήταν παρούσα.
Πέφτει ο πανικός, οι Γονείς έξαλλοι επιμένουν ότι πρέπει να το διαβάσεις, εγώ πιο έξαλλος ξαναπαίρνω το βιβλίο και σκίζω το χονδρό χαρτονένιο εξώφυλλο !!!
Τα πράγματα χειροτερεύουν, οι Γονείς χτυπιούνται ότι « το παιδί θα μείνει αγράμματο, δεν του αρέσουν τα βιβλία », οι Γιαγιάδες και οι Θείες ( κάθε σπίτι τότε, είχε μαζί με την επίπλωση και μερικές μόνιμες Θείες ) χτυπιούνται και αυτές, αλλά είναι με το μέρος μου, « αφήστε ήσυχο το παιδί πού θα διαβάσει αυτό το βιβλίο πού του έφερε η φαντασμένη η Νονά του…».
Αποτέλεσμα κλείνομαι στο δωμάτιό μου, βγαίνουν σε όλους ξινά τα Χριστούγεννα και το χειρότερο αρχίζει ο προβληματισμός των Γονιών μου, « σε πια τέχνη πρέπει να με κατευθύνουν, αφού δεν είμαι για γράμματα » !!!
Περνούν λίγοι μήνες, σαν μοναχοπαίδι τότε, δεν έχω άλλους να παίξω και απαιτώ από την Μάνα μου να παίζει μαζί μου, εκείνη με αγνοεί και ασχολείται με το διάβασμα. Κρυφά παίρνω το βιβλίο της, για να ανακαλύψω ποιος μου κλέβει την παράσταση και διαβάζω με δυσκολία , Άντον Τσέχωφ « Ο Βυσσινόκηπος » . Ψάχνω και βλέπω στο περίφημο βιβλίο πού χάλασε όλων τα Χριστούγεννα του 1961, μεταξύ των διαφόρων διηγημάτων: Άντον Τσέχωφ « Καστάνκα ».
Λειτουργεί το Οιδιπόδειο , αποφασίζω ότι πρέπει να μου διαβάσουν αυτό το βιβλίο… Η Μάνα μου μού κάνει την χάρη, με την προϋπόθεση να διαβάζω μόνος μου τον τίτλο και τον συγγραφέα κάθε διηγήματος και εκείνη το κείμενο.
ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ Η ΜΥΗΣΗ !!!
Με τον « Ευτυχισμένο Πρίγκιπα » του Όσκαρ Ουάιλντ , το « Ποιό από τα εννέα » του Μόρ Γιοκάι , το « Ενιαύσιον θύμα » του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη , το « Εικοσόφραγκο της μικρής φτωχής » του Φρανσουά Κοππέ , το « Ο μικρός Πρίγκιπας » του Αντουάν ντε Σέντ Εξυπερύ και διάφορα άλλα.
Μου τα διάβασαν, μου τα ξαναδιάβασαν και πάντα η συγκίνηση και η συναισθηματική φόρτιση ήταν τεράστια.
Να λοιπόν μετά από τόσα χρόνια, που ανακαλύπτουμε ότι η φαινομενικά απλοϊκή διηγηματογραφία σπουδαίων Συγγραφέων, κρύβει μέσα της τα αιώνια ερωτήματα και τα καλύτερα αισθήματα των Ανθρώπων γραμμένα χωρίς βαρύγδουπες λέξεις , φράσεις και νοήματα, απλά, κατανοητά και αποκαλυπτικά για όλα όσα μας απασχολούν ακόμη και σήμερα, αλλά και αύριο σ’ έναν άλλον κόσμο πού σίγουρα μας περιμένει.
Ας απολαύσουμε λοιπόν το αριστούργημα του Αντουάν ντε Σέντ Εξυπερύ « Ο μικρός Πρίγκιπας », όπως διαμορφώθηκε από την Θ.Π. και μεταφέρθηκε στην Τεκτονική σκέψη.
Π.Μ. / Εθνικός Μεγάλος Διδάσκαλος
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ και το ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΤΑ ΠΛΑΝΗΤΕΣ (θεατρικό)
1
-Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας, ολομόναχος, όπως όλοι μας.
-Όχι, δεν ήταν μόνος του. Είχε παρέα του ένα τριαντάφυλλο και ένα αρνάκι.
-Αν κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι μοναδικό σ’ όλη την πλάση, φτάνει αυτό, για να τον κάνει ευτυχισμένο.
-Μα αν το αρνάκι φάει το τριαντάφυλλο;
-Το τριαντάφυλλο έχει αγκάθια. Έχουν βγει από την κακία τους.
-Μπα δεν το πιστεύω… Τα λουλούδια είναι τόσο αθώα και τόσο αδύναμα για νάχουν κακία. Νομίζω πως με τ’ αγκάθια φυλάγεται και γι’ αυτό τάχει.
2
Ο μικρός πρίγκιπας στην ιδέα ότι το αρνάκι θα του φάει το λουλουδάκι πόνεσε. Και ξαφνικά έσβησαν από μια δυνατή πνοή όλα τ’ αστέρια του ουρανού. Δάκρυα τον πήραν. Είδε τον ήλιο να βασιλεύει 43 φορές.
-Όταν κανείς έχει λύπη αγαπά τα ηλιοβασιλέματα.
-Λες ο ήλιος να έχει μαγικές δυνάμεις και μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο;
-Μάλλον. Ξέρω κάτι ανθρώπους, που τους λένε Ιππότες του Ηλίου. Αυτοί ταξιδεύουν στους επτά πλανήτες και αναζητούν την Αλήθεια.
-Σαν τον μικρό πρίγκιπα, που άρχισε να επισκέπτεται τους πλανήτες ένα-ένα για να ξεχάσει τη λύπη του.
-Αναζητώ την Αλήθεια σημαίνει να ξεχάσω την λύπη μου;
3
Ο μικρός πρίγκιπας στο πρώτο πλανήτη που επισκέφθηκε βρήκε ένα Βασιλιά που καθόταν ντυμένος με πορφυρή χλαμίδα κι’ άσπρη γούνα ολόγυρα, πάνω σ’ έναν μεγαλοπρεπή θρόνο. (ΖΕΥΣ)
-Έχω μία απορία. Σε τι βασιλεύει ο Μεγαλειότατος;
-Μα νομίζει σε όλα!
-Να του ζητήσουμε να διατάξει τον ήλιο να βασιλέψει.
-Πρέπει να ζητάει κανείς από τον καθένα κι’ απ’ το κάθε τι, ότι μπορεί να του δώσει. Γιατί εξουσία θα πει δικαιοσύνη.
-Εγώ λέω να του ζητήσουμε να διατάξει τον ήλιο να βασιλέψει, και μετά να τον κοροϊδέψουμε ότι το πέτυχε.
-Είναι γελοία η επιθυμία σου, να του αποδώσεις μεγαλύτερη αξία από αυτή που έχει.
-Δεν βλέπεις που έχει τάση για μάταιη επίδειξη.
-Αφού επιδιώκει τιμές χωρίς να έχει πραγματική αξία, καλά να πάθει.
-Καλά λέει, δεν βλέπετε που αναλαμβάνει συνέχεια υποχρεώσεις, ξέροντας ότι δεν θα μπορέσει να τηρήσει.
-Συκοφαντεί και τους αντιπάλους του.
-Ας τον αφήσουμε, θα τιμωρηθεί και θα δικασθεί μόνος του. Τότε θα πονέσει και θα μάθει.
4
Ο μικρός πρίγκιπας στον δεύτερο πλανήτη συνάντησε κάποιον που καυχιόταν πολύ. Ζητούσε να τον θαυμάζουν και να τον χειροκροτούν. (ΗΛΙΟΣ)
-Τον λυπάμαι αυτόν το καυχησιάρη. Άραγε θα βρει ποτέ την δύναμη να χρησιμοποιήσει το μυαλό του.
-Μπα δεν νομίζω, αφού ζει μέσα στην πλάνη!
-Νομίζει τους άλλους χαζούς αλλά αυτός είναι ο χαζός.
-Εγώ λέω να τον βοηθήσουμε να γνωρίσει τον εαυτό του …
-Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να του δείξουμε την αγάπη μας.
-Τότε θα αποκτήσει και την ικανότητα της γνώσης.
5
Ο μικρός πρίγκιπας στον τρίτο πλανήτη συνάντησε έναν Μπεκρή. Η επίσκεψη σ΄αυτόν ήταν σύντομη κι’ έκανε το παιδί να μελαγχολήσει. (ΑΡΗΣ)
-Πίνει για να ξεχάσει την ντροπή του.
-Αν θυμόταν την αιτία της ντροπής του θα σταματούσε να πίνει.
-Δεν θυμάται πως κατεδίωκε τους αδύνατους και συκοφαντούσε τους απόντες.
-Έκανε κατάχρηση της δύναμης του και τώρα προσπαθεί να επανορθώσει με λάθος τρόπο.
-Ας του πούμε καλά λόγια, για να κάνει καλές σκέψεις και μετά καλές πράξεις.
-Τότε θα αποκτήσει το ένστικτό της πάλης.
6
Στον τέταρτο πλανήτη ο μικρός πρίγκιπας συνάντησε κάποιον που είχε μανία για τα πλούτη. Μα ήτανε τόσο βυθισμένος στις σκέψεις του, που δεν πρόσεχε τίποτα. (ΕΡΜΗΣ)
-Πενήντα τέσσερα χρόνια ζει και μόνο τρεις φορές του διέκοψαν τους λογαριασμούς του.
-Μα τι λογαριάζει;
-Κάτι χρυσά πραγματάκια που κάνουν τους τεμπέληδες να ρεμβάζουν και να ονειρεύονται.
-Τα απέκτησε με νόμιμα μέσα;
-Θα δείξει. Αν χρησιμοποίησε το μυαλό και τα χέρια του θα βρει την ευτυχία, αν χρησιμοποίησε την αδυναμία ή την ανάγκη του άλλων θα δυστυχίσει.
-Ας τον βοηθήσουμε να ευτυχίσει, ανεξάρτητα πως απέκτησε τα πλούτη.
-Τότε να του δείξουμε πως θα βοηθήσει τους δυστυχισμένους και τους καταπιεζμένους.
7
Στον πέμπτο πλανήτη ο μικρός πρίγκιπας ένιωσε την πιο μεγάλη έκπληξη. Ήταν ο πιο παράδοξος από όλους τους πλανήτες γιατί χωρούσε μόνο ένα φανάρι και το φανοκόρο του. (ΣΕΛΗΝΗ)
-Κάποια σημασία θάχη η δουλειά του. Όταν θ’ ανάβει το φανάρι του, θάναι σα να ξεπετάγεται κάποιο άστρο ή σα να ξεφυτρώνει ένα λουλούδι.
-Δανείζει το φως του και προφυλάσσει από το σκοτάδι.
-Φυλάει τη ζωή των περαστικών.
-Τι χαρίσματα πρέπει να έχει αυτός ο άνθρωπος;
-Ένα αρκεί. Να έχει συνείδηση.
-Τουλάχιστον αυτός έχει εκπληρώσει το σκοπό της ύπαρξής του.
8
Στον έκτο πλανήτη ο μικρός πρίγκιπας συνάντησε ένα γέρο που έγραφε χοντρά βιβλία. Ήταν Γεωγράφος. (ΚΡΟΝΟΣ)
-Ο Γεωγράφος είναι ένας σοφός που ξέρει που βρίσκονται οι θάλασσες, τα ποτάμια, τα βουνά, οι πολιτείες.
-Ο Γεωγράφος μένει στο γραφείο του και τα μαθαίνει όλα από τους εξερευνητές, ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα.
-Τα βιβλία που γράφει δεν παλιώνουν ποτέ και λένε μόνο την αλήθεια.
-Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις ποτέ ένα Γεωγράφο. Θα ανακαλύψει εύκολα τα ψέματά σου και θα σε τιμωρήσει.
9
Ο έβδομος πλανήτης ήταν η Γη. Μόλις ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη Γη, παραξενεύτηκε που δεν είδε κανέναν. Γύρω του ερημιά. Μια απέραντη πεδιάδα πνιγμένη στην άμμο… και ένα περιβόλι με τριαντάφυλλα.(ΑΦΡΟΔΙΤΗ)
-Τα τριαντάφυλλα έμοιαζαν με το λουλούδι του. Άθελα σφίχτηκε η καρδιά του. Το δικό του τριαντάφυλλο δεν ήταν το μοναδικό στην πλάση όπως του είχε πει.
-Άδικα στεναχωρήθηκε ο μικρός πρίγκιπας. Η σχέση είναι αυτή που κάνει τη μοναδικότητα.
-Αλλάζει η ζωή και γεμίζει φως, όταν κάτι μας ενώνει.
-Υπομονή μονάχα χρειάζεται και αναμονή γι’ αυτό που θάρθει.
– Κι’ όσο ζυγώνει η ώρα, η γλυκειά αγωνία σε κάνει να νοιώθεις την γλυκειά ευτυχία της αγάπης.
– Το άξιο είναι αόρατο στα μάτια.
-Ο καιρός που έχασε για το λουλούδι του είναι αυτό που το έκανε τόσο όμορφο και μοναδικό.
-Οι άνθρωποι καλλιεργούν σ’ ένα κήπο χιλιάδες λουλούδια κι όμως δεν βρίσκουν ανάμεσά τους αυτό που ζητούνε.
-Γιατί τα μάτια είναι τυφλά και δεν βλέπουν. Και πρέπει με την καρδιά να ψάχνεις.
10
Το ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα τελείωσε. Έφθασε η ώρα να επισκεφθεί την «άνευ ορίων χώρα» και να συναντήσει τους «συντρόφους του αιωνίου».
-Η έρημος γίνεται όμορφη όταν κρύβει κάπου ένα πηγάδι.
-… Και το σπίτι κι’ η έρημος κι’ όλα ομορφαίνουν από κάτι που κρύβεται μέσα στην καρδιά μας…
-Μα τι δύσκολο που είναι να κρατάμε τις λάμπες αναμένες.
-Μια πνοή περνάει και τις σβήνει.
11
Τελειώνει ο Χρόνος. Έφθασε η ώρα του Νόμου της Παγκοσμίου Αγάπης, να βασιλεύσει μόνος, επί του «Ενός Πράγματος».
-Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του αστέρι.
-Γι’ άλλους τ’ αστέρια είναι οδηγοί…
-Γι’ άλλους απλά φωτάκια…
-Γι’ άλλους τεράστια προβλήματα…
-Ας μάθουν οι άνθρωποι να κοιτάζουν τ’ αστέρια.
-Είναι μηνύματα αγάπης, αισιοδοξίας και ομορφιάς.
12
Ο όρκος δόθηκε. Το Φως δεν θα το κρατάμε για τον εαυτό μας. Θα το μοιράζουμε…
13
Το καλό που σας θέλω, κοιτάζετε κι’ εσείς τον ουρανό και πότε-πότε ας ρωτάμε αν το αρνάκι έφαγε το λουλουδάκι του Μικρού Πρίγκιπα. Να δείτε τότε πως αλλάζουν όλα…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πρωτοχρονιά 2014… Ο Εθνικός Μέγας Διδάσκαλος με έπεισε να διαβάσω τον «Μικρό Πρίγκηπα» του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, δανείζοντάς μου το παιδικό του βιβλίο. Μια ζωή αρνιόμουν να διαβάσω το «θλιβερό» παραμύθι, όπως το είχα καταχωρίσει στη μνήμη μου…
Σήμερα τον ευγνωμονώ που με «ανάγκασε» να ολοκληρώσω την ανάγνωση του και να θυμηθώ ότι «δεν βλέπει καλά τίποτα κανείς, όταν δεν το κοιτά με την καρδιά του».
Θ.Π. / Πρόεδρος Επιτροπής Λυκιδέων