Τεκτονισμός: Η διέγερση των συναισθημάτων που προέρχονται, αλλά και οδηγούν στην Τέχνη, τη Φαντασία και τη Μύηση.

Η επιλογή του συμβόλου του 5^ου Πανελληνίου Συνεδρίου των Νεαρών Τεκτόνων της Μ\Μ\ΣΤ\Τ\ΕΛΛΑΔΟΣ, έγινε σκόπιμα διότι ο Μάρκος Βιτρούβιος Πολλίων, σχεδόν στο μέσον διάστημα των τεσσάρων τελευταίων χιλιετιών, περί το 50 π.Χ. στην Ρώμη έγραψε τα δέκα βιβλία του περί Αρχιτεκτονικής. Τα  βιβλία αυτά αποτελούν την τακτοποίηση και την κατάταξη των μέχρι τότε εφηρμοσμένων τεχνών και επιστημών, έχοντας πάντοτε περίεργες φιλοσοφικές και εσωτερικές αναλύσεις και προεκτάσεις.

Η σπουδή του Βιτρούβιου σχετικά με τη συμμετρία και τις σωστές αναλογίες του ανδρικού ανθρωπίνου σώματος, το οποίο με τα χέρια σε έκταση απετέλεσε εφαλτήριο μετά από χίλια πεντακόσια χρόνια για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ώστε να σχεδιάσει με γραφίδα και μελάνι τον επονομαζόμενο «Άνθρωπο του Βιτρούβιου», απεικονίζοντας μια γυμνή ανδρική φιγούρα σε δύο αλληλοκαλυπτόμενες στάσεις. Στην μία ο άνθρωπος στέκεται με τα πόδια  ενωμένα και τα χέρια τεντωμένα σε έκταση, πλαισιωμένος από ένα τετραγωνικό περίγραμμα, ενώ στην άλλη έχει ανοικτά τα πόδια και τα χέρια υψωμένα, πλαισιωμένος από ένα κυκλικό περίγραμμα.

Ο Βιτρούβιος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ανθρώπινο σώμα – με τα χέρια σε έκταση – μπορούσε να χωρέσει σε δύο τέλεια γεωμετρικά σχήματα, το τετράγωνο και τον κύκλο, και ότι το κέντρο του ήταν ο ομφαλός. Ο Λεονάρντο, με τις δικές του παρατηρήσεις, διόρθωσε κάποιες ανακολουθίες του Βιτρούβιου.

Σύμφωνα με τις σημειώσεις του στο συνοδευτικό κείμενο, οι οποίες είναι γραμμένες με καθρεπτιζόμενη γραφή, το σχέδιο έγινε ως μελέτη των αναλογιών του ανθρώπινου σώματος, όπως περιγράφεται στην περίφημη πραγματεία του Βιτρούβιου De architectura (περί αρχιτεκτονικής).

Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου οφείλει εν μέρει τη δύναμη του στο συνδυασμό της αφηρημένης γεωμετρίας με τη μελέτη της φυσικής πραγματικότητας. Το ανθρώπινο σώμα είναι λιτά σχεδιασμένο, αλλά το περίγραμμα και η αναπαράσταση των μυών είναι εξαιρετικά. Οι κινήσεις του θυμίζουν γυμναστή ή κάποιον που ανεβοκατεβάζει τα χέρια του μιμούμενος τις φτερούγες των πουλιών.

Η ενδελεχής εξέταση της επιφάνειας του χαρτιού με τη βοήθεια πλάγιου φωτισμού, αποκάλυψε ένα πλήθος μικροσκοπικών οδοντώσεων από μεταλλικό εργαλείο, αλλά και ορισμένες οπές και γραμμικές τομές, ιδιαίτερα πάνω στο σώμα του άντρα, στις άκρες του τετραγώνου και του κύκλου, καθώς και κατά μήκος της γραμμής κάτω από το τετράγωνο.

Φαίνεται πως ο Λεονάρντο ή κάποιος άλλος έλεγξε τις αναλογίες του σχεδίου με τη βοήθεια ενός ειδικού διαβήτη. Κατά μήκος του κατακόρυφου άξονα του ανδρικού σώματος, διάφορα σημάδια αναφέρονται στις επτά λανθασμένες αναλογίες του Βιτρούβιου και στις έξη ορθές του Λεονάρντο.

Κατά τον Ντα Βίντσι, οι αναλογίες του ανθρώπινου σώματος είναι μοναδικές, τόσο για το άτομο όσο και για το σύμπαν, όσον αφορά τα φυσικά τους γνωρίσματα. Για τις σπουδές του αυτές εφάρμοσε μία κατεξοχήν επιστημονική μέθοδο, εκείνη της άμεσης παρατήρησης. Συνεπώς, προσέγγισε το πρόβλημα τόσο των ανθρώπινων όσο και των αρχιτεκτονικών αναλογιών με την επιμέλεια που θα περίμενε κάποιος από τους πλέον καταξιωμένους, από τους πρώτους σύγχρονους καλλιτέχνες και μηχανικούς.

Η φιλοσοφική προέκταση όλων αυτών των σπουδαίων μελετών είναι προφανής. Η απόδειξη της σχέσης του σώματος με τον ομφαλό ως κέντρο του, για τον κύκλο που τον περιβάλει, αλλά και το κέντρο των δύο διαγωνίων του τετραγώνου που συμπίπτει με το γενετικό όργανο του ανθρώπου, μάλλον μας παραπέμπουν στα ζητήματα της γέννησης και της συνέχειας του είδους μας, όπως προκύπτουν και από τις αντίστοιχες τελετές μύησης στον Τεκτονισμό.

Ας αφήσουμε όμως τα νεαρά μας μέλη να μας αναπτύξουν το θέμα «Τεκτονισμός:  Η διέγερση των συναισθημάτων που προέρχονται, αλλά και οδηγούν στην Τέχνη, την Φαντασία και τη Μύηση», ελπίζοντας ότι η ελευθερία που τους εδόθει σε αυτό το Συνέδριο, να απετέλεσε σπουδή συγχρόνων αντιλήψεων και διέγερση ευγενών συναισθημάτων.

Ο Τεκτονισμός, σαν ένας έμψυχος κύκλος στο σύνολό του, προσπαθεί να διεγείρει συναισθήματα και ν’ αναπτύξει στους ανθρώπους ηθικές αξίες και αρετές τέτοιες, ώστε η Φαντασία να οδηγήσει στην Τέχνη και η Τέχνη στη Μύηση, όπου θα διεγερθεί εκ νέου το δημιουργικό Συναίσθημα.

Άραγε γιατί τάχα απ’ όλες τις επιστήμες, μονάχα οι φιλοσοφικές, θεωρούνται ισότιμες με την Τέχνη; Ίσως γιατί μόνον εκείνες έχουν με την Τέχνη κοινό στοιχείο το συναίσθημα. Στοιχείο που σε οδηγεί στη Φιλοσοφική σκέψη και στην εσωτερική μύηση.

Κάθε άξια σύλληψη και μορφή στην Τέχνη, δεν είναι τίποτε άλλο από τη μύηση προς το Είναι. Αυτή η άξια σύλληψη γεννάει τη δίψα και τη νοσταλγία γι’ αυτό που ζητάμε να ξαναβρούμε. Μια μύηση, που το όριό της δεν ξέρουμε που είναι, ούτε που το έχουμε φανταστεί, αλλά που ίσως, το τοποθετούμε στο άπειρο.

Ό,τι ακουμπά την ψυχή είναι ο πλούτος της, το βίωμά της. Διότι το απλό θέαμα ή άκουσμα δε μπορεί να γίνει βίωμα. …και από φυσική άποψη «ανάμεσα σε γη και ουρανό» παίρνει μέσα μας επιπρόσθετο συμβολικό νόημα το πώς νιώθουμε κάθε τέτοια φορά, μέσα σε μια απίστευτη ψυχική έξαρση. Και αυτό είναι το οριστικό μας κέρδος. Ό,τι μας δίνεται, δεν παίρνεται πίσω πια… γίνεται απόκτημα του ανθρώπου.

Ο Τεκτονισμός, η Τέχνη, τα μεγάλα ιδανικά, οι ευγενείς θυσίες και όλες οι υψηλές αιώνιες ηθικές αξίες, είναι αυτές οι ίδιες ανταύγειες της Μεγάλης Πραγματικότητας, που έρχονται και αντιφεγγίζουν πάνω σε τόσα πράγματα μέσα στο Σύμπαν. Μέσα σε τούτο το φτωχό μας χώρο και χρόνο.

Η δίψα του πνεύματος και της ψυχής, εξάπτει τη φαντασία για περισσότερη έρευνα και μας δημιουργεί τη μεγαλύτερη ροπή ν’ αποκαλύψουμε κάτι απ’ το Μεγάλο Μυστικό που μας περιστοιχίζει. Έτσι εργάστηκαν οι νεαροί Ηνίοχοι, στην προσπάθειά τους να κατασιγάσουν, όσο γίνεται εκείνη την ανικανοποίητη «ιερή δίψα πνεύματος και ψυχής».

Ας ακούσουμε το πνεύμα τους και ας δούμε με τα μάτια της ψυχής τους.

♠ Με ποιον τρόπο, οι τέκτονες της Ελλάδος, μπορούν να μεταδώσουν στους νέους της χώρας μας, το τρίπτυχο: ελευθερία – ισότης – αδελφότης;

♣ Τεκτονισμός: αρχαίο σύστημα διαχρονικών αρχών, ή διαχρονικό σύστημα αρχαίων αρχών;

♥ Τεκτονισμός και έκπτωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην εποχή της οικονομικής κρίσης.

♦ Η επίδραση των αρχών του τεκτονισμού στο άτομο και στην κοινωνία

♠ Η συνεισφορά του τεκτονισμού, στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, των τελευταίων 200 ετών.

♣ Τι μπορεί να προσφέρει ο σύγχρονος τεκτονισμός  στο νεαρό τέκτονα ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση?

♥ Τεκτονισμός: τέχνη, φαντασία και μύηση

♦ Ελληνισμός, ποιες είναι οι δυνάμεις που διέθετε στο παρελθόν, ποιες διαθέτει σήμερα και πως μπορεί να τις χρησιμοποιήσει για να βγει νικητής στο μέλλον.

♠ Ο Τεκτονισμός πως και σε ποιο βαθμό μπορεί να συμβάλει και να προωθήσει αυτή την δυναμική πορεία προς το μέλλον, ποιος είναι ο σημερινός ενεργός του ρόλος και ποιος μπορεί να είναι ο μελλοντικός δυνητικός του ρόλος σε αυτή την πορεία.

♣ Ordo ab chao: Μια συμβολική τεκτονική έκφραση – γνώση η οποία προέρχεται από την σύσταση του ίδιου του κόσμου, και τις εκπορεύσεις  του ποια η θεωρητική προσέγγιση της και ποια η εφαρμοσμένη πρακτική αξία της, από τον τεκτονισμό, στον άνθρωπο, στην κοινωνία, στον πολιτισμό.

♥ Ο Τεκτονισμός ήταν ο κύριος φορέας των μεγάλων κοινωνικών αλλαγών που συντελέστηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα σε όλο τον κόσμο, μέσα από τις τρεις μεγάλες επαναστάσεις την Αμερικάνικη, την Γαλλική και την Ελληνική, σε μια εποχή όπου έβγαινε από το σκοτάδι του μεσαίωνα και είχε όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη της δημιουργίας μιας δικαιότερης κοινωνίας.

♦ Σήμερα όπως δείχνουν τα πράγματα παρουσιάζετε ξανά αυτή η ανάγκη για μια μεγάλη αλλαγή, που θα βγάλει τον κόσμο και την κοινωνία από το σημερινό τέλμα,  ποια θα μπορούσε να είναι η επανάσταση του μέλλοντος και ποιος ο ρόλος του τεκτονισμού σε αυτή;

♠ Η πορεία του ελληνικού τεκτονισμού μέσα στους αιώνες. Μια ιστορική αναδρομή μέσα στους αιώνες.

♣ «Με τα μάτια του Corto: Η μυητική ατραπός μέσα από το ταξίδι της ζωής»

♥ «Η Μυστική ιστορία του κόσμου – Ο Άνθρωπος μέσα στον άνθρωπο»

Χριστούγεννα  1961…, ετοιμασίες , χαρές , Χριστουγεννιάτικο δένδρο με στολίδια και χρωματιστά λαμπιόνια και λωρίδες από λευκό βαμβάκι κομμένες με ψαλίδι , για να φαίνεται παχύ το χιόνι πάνω στα κλαριά !!!   Και το κυριότερο όλων, δεν έχουμε σχολείο….

Πρωινό ξύπνημα ανήμερα , με όλη την αγωνία και το άγχος να ανοιχτούν τα δώρα, πού ήξερα ότι δεν τα φέρνει ο Άγιος Βασίλης , αλλά οι Γονείς και οι υπόλοιποι συγγενείς και φίλοι.

Τεράστια ικανοποίηση και χαρά βλέποντας ξυλάκια, μεκανώ, πλαστελίνες, στρατιωτάκια, ένα τραινάκι και με ότι χαίρεται ένα παιδί.

Ανοίγοντας ένα πλακέ πακέτο , βλέπω με μεγάλη απογοήτευση ένα βιβλίο, με πολλές σελίδες, μικρά γράμματα  και ελάχιστες ζωγραφιές.  Γίνομαι έξαλλος !!!

« Παγκόσμιος Ανθολογία Παιδικού Διηγήματος »  ήταν ο τίτλος του.  Με δυσκολία διάβαζα και έγραφα  « Έλα Λόλα, ένα μήλο για τον Μίμη ….» και τώρα μού φέρνουν αυτό το απαράδεκτο δώρο, με αφιέρωση « Χριστούγεννα του 1961 χαρισμένο στον Τάκη, η  Νονά  του ».

Επιδεικτικά το πετάω μακριά και ασχολούμαι με τα υπόλοιπα δώρα, βρίζοντας την Νονά μου πού δεν ήταν παρούσα.

Πέφτει ο πανικός, οι Γονείς έξαλλοι επιμένουν ότι πρέπει να το διαβάσεις, εγώ πιο έξαλλος  ξαναπαίρνω το βιβλίο και σκίζω το χονδρό χαρτονένιο εξώφυλλο !!!

Τα πράγματα χειροτερεύουν, οι Γονείς χτυπιούνται ότι « το παιδί θα μείνει αγράμματο, δεν του αρέσουν τα βιβλία », οι Γιαγιάδες και οι Θείες ( κάθε σπίτι τότε, είχε μαζί με την επίπλωση και μερικές μόνιμες Θείες ) χτυπιούνται και αυτές, αλλά είναι με το μέρος μου, « αφήστε ήσυχο το παιδί πού θα διαβάσει αυτό το βιβλίο πού του έφερε η  φαντασμένη  η Νονά του…».

Αποτέλεσμα κλείνομαι στο δωμάτιό μου, βγαίνουν σε όλους ξινά τα Χριστούγεννα και το χειρότερο αρχίζει ο προβληματισμός των Γονιών μου, « σε πια τέχνη πρέπει να με κατευθύνουν, αφού δεν είμαι για γράμματα » !!!

Περνούν λίγοι μήνες, σαν μοναχοπαίδι τότε, δεν έχω άλλους να παίξω και απαιτώ από την Μάνα μου να παίζει μαζί μου, εκείνη με αγνοεί και ασχολείται με το διάβασμα.  Κρυφά παίρνω το βιβλίο της, για να ανακαλύψω ποιος μου κλέβει την παράσταση και διαβάζω με δυσκολία , Άντον  Τσέχωφ  « Ο Βυσσινόκηπος » . Ψάχνω και βλέπω στο περίφημο βιβλίο πού χάλασε όλων τα  Χριστούγεννα του 1961, μεταξύ των διαφόρων διηγημάτων: Άντον  Τσέχωφ  « Καστάνκα ».

Λειτουργεί  το Οιδιπόδειο , αποφασίζω ότι πρέπει να μου διαβάσουν αυτό το βιβλίο… Η Μάνα μου μού κάνει την χάρη, με την προϋπόθεση να διαβάζω μόνος μου τον τίτλο και τον συγγραφέα κάθε διηγήματος και εκείνη το κείμενο.

ΤΟΤΕ  ΑΡΧΙΣΕ   Η   ΜΥΗΣΗ !!!

Με τον « Ευτυχισμένο Πρίγκιπα » του  Όσκαρ  Ουάιλντ , το « Ποιό από τα εννέα » του Μόρ  Γιοκάι ,  το « Ενιαύσιον θύμα »  του  Αλέξανδρου    Παπαδιαμάντη , το     « Εικοσόφραγκο της μικρής φτωχής »   του  Φρανσουά  Κοππέ , το « Ο μικρός Πρίγκιπας »  του  Αντουάν ντε Σέντ Εξυπερύ   και  διάφορα  άλλα.

Μου τα διάβασαν, μου τα ξαναδιάβασαν και πάντα η συγκίνηση και η συναισθηματική φόρτιση ήταν τεράστια.

Να λοιπόν μετά από τόσα χρόνια, που ανακαλύπτουμε ότι η φαινομενικά απλοϊκή διηγηματογραφία σπουδαίων  Συγγραφέων, κρύβει μέσα της τα αιώνια ερωτήματα και τα καλύτερα  αισθήματα των Ανθρώπων γραμμένα χωρίς βαρύγδουπες λέξεις , φράσεις και νοήματα, απλά, κατανοητά και αποκαλυπτικά για όλα όσα μας απασχολούν ακόμη και σήμερα, αλλά και αύριο σ’ έναν  άλλον κόσμο πού σίγουρα μας περιμένει.

Ας απολαύσουμε λοιπόν το αριστούργημα του Αντουάν ντε Σέντ  Εξυπερύ  « Ο μικρός Πρίγκιπας », όπως διαμορφώθηκε από την Θ.Π. και μεταφέρθηκε στην Τεκτονική σκέψη.

Π.Μ. / Εθνικός Μεγάλος Διδάσκαλος

 

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ και το ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΤΑ ΠΛΑΝΗΤΕΣ (θεατρικό)

1

-Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας, ολομόναχος, όπως όλοι μας.

-Όχι, δεν ήταν μόνος του. Είχε παρέα του ένα τριαντάφυλλο και ένα αρνάκι.

-Αν κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι μοναδικό σ’ όλη την πλάση, φτάνει αυτό, για να τον κάνει ευτυχισμένο.

-Μα αν το αρνάκι φάει το τριαντάφυλλο;

-Το τριαντάφυλλο έχει αγκάθια. Έχουν βγει από την κακία τους.

-Μπα δεν το πιστεύω… Τα λουλούδια είναι τόσο αθώα και τόσο αδύναμα για νάχουν κακία. Νομίζω πως με τ’ αγκάθια φυλάγεται και γι’ αυτό τάχει.

2

Ο μικρός πρίγκιπας στην ιδέα ότι το αρνάκι θα του φάει το λουλουδάκι πόνεσε. Και ξαφνικά έσβησαν από μια δυνατή πνοή όλα τ’ αστέρια του ουρανού. Δάκρυα τον πήραν. Είδε τον ήλιο να βασιλεύει 43 φορές.

-Όταν κανείς έχει λύπη αγαπά τα ηλιοβασιλέματα.

-Λες ο ήλιος να έχει μαγικές δυνάμεις και μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο;

-Μάλλον. Ξέρω κάτι ανθρώπους, που τους λένε Ιππότες του Ηλίου. Αυτοί ταξιδεύουν στους επτά πλανήτες και αναζητούν την Αλήθεια.

-Σαν τον μικρό πρίγκιπα, που άρχισε να επισκέπτεται τους πλανήτες ένα-ένα για να ξεχάσει τη λύπη του.

-Αναζητώ την Αλήθεια σημαίνει να ξεχάσω την λύπη μου;

3

Ο μικρός πρίγκιπας στο πρώτο πλανήτη που επισκέφθηκε βρήκε ένα Βασιλιά που καθόταν ντυμένος με πορφυρή χλαμίδα κι’ άσπρη γούνα ολόγυρα, πάνω σ’ έναν μεγαλοπρεπή θρόνο. (ΖΕΥΣ)

-Έχω μία απορία. Σε τι βασιλεύει ο Μεγαλειότατος;

-Μα νομίζει σε όλα!

-Να του ζητήσουμε να διατάξει τον ήλιο να βασιλέψει.

-Πρέπει να ζητάει κανείς από τον καθένα κι’ απ’ το κάθε τι, ότι μπορεί να του δώσει. Γιατί εξουσία θα πει δικαιοσύνη.

-Εγώ λέω να του ζητήσουμε να διατάξει τον ήλιο να βασιλέψει, και μετά να τον κοροϊδέψουμε ότι το πέτυχε.

-Είναι γελοία η επιθυμία σου, να του αποδώσεις μεγαλύτερη αξία από αυτή που έχει.

-Δεν βλέπεις που έχει τάση για μάταιη επίδειξη.

-Αφού επιδιώκει τιμές χωρίς να έχει πραγματική αξία, καλά να πάθει.

-Καλά λέει, δεν βλέπετε που αναλαμβάνει συνέχεια υποχρεώσεις, ξέροντας ότι δεν θα μπορέσει να τηρήσει.

-Συκοφαντεί και τους αντιπάλους του.

-Ας τον αφήσουμε, θα τιμωρηθεί και θα δικασθεί μόνος του. Τότε θα πονέσει και θα μάθει.

 4

Ο μικρός πρίγκιπας στον δεύτερο πλανήτη συνάντησε κάποιον που καυχιόταν πολύ. Ζητούσε να τον θαυμάζουν και να τον χειροκροτούν. (ΗΛΙΟΣ)

-Τον λυπάμαι αυτόν το καυχησιάρη. Άραγε θα βρει ποτέ την δύναμη να χρησιμοποιήσει το μυαλό του.

-Μπα δεν νομίζω, αφού ζει μέσα στην πλάνη!

-Νομίζει τους άλλους χαζούς αλλά αυτός είναι ο χαζός.

-Εγώ λέω να τον βοηθήσουμε να γνωρίσει τον εαυτό του …

-Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να του δείξουμε την αγάπη μας.

-Τότε θα αποκτήσει και την ικανότητα της γνώσης.

5

Ο μικρός πρίγκιπας στον τρίτο πλανήτη συνάντησε έναν Μπεκρή. Η επίσκεψη σ΄αυτόν ήταν σύντομη κι’ έκανε το παιδί να μελαγχολήσει. (ΑΡΗΣ)

-Πίνει για να ξεχάσει την ντροπή του.

-Αν θυμόταν την αιτία της ντροπής του θα σταματούσε να πίνει.

-Δεν θυμάται πως κατεδίωκε τους αδύνατους και συκοφαντούσε τους απόντες.

-Έκανε κατάχρηση της δύναμης του και τώρα προσπαθεί να επανορθώσει με λάθος τρόπο.

-Ας του πούμε καλά λόγια, για να κάνει καλές σκέψεις και μετά καλές πράξεις.

-Τότε θα αποκτήσει το ένστικτό της πάλης.

6

Στον τέταρτο πλανήτη ο μικρός πρίγκιπας συνάντησε κάποιον που είχε μανία για τα πλούτη. Μα ήτανε τόσο βυθισμένος στις σκέψεις του, που δεν πρόσεχε τίποτα. (ΕΡΜΗΣ)

-Πενήντα τέσσερα χρόνια ζει και μόνο τρεις φορές του διέκοψαν τους λογαριασμούς του.

-Μα τι λογαριάζει;

-Κάτι χρυσά πραγματάκια που κάνουν τους τεμπέληδες να ρεμβάζουν και να ονειρεύονται.

-Τα απέκτησε με  νόμιμα μέσα;

-Θα δείξει. Αν χρησιμοποίησε το μυαλό και τα χέρια του θα βρει την ευτυχία, αν χρησιμοποίησε την αδυναμία ή την ανάγκη του άλλων θα δυστυχίσει.

-Ας τον βοηθήσουμε να ευτυχίσει, ανεξάρτητα πως απέκτησε τα πλούτη.

 -Τότε να του δείξουμε πως θα βοηθήσει τους δυστυχισμένους και τους καταπιεζμένους.

7

Στον πέμπτο πλανήτη ο μικρός πρίγκιπας ένιωσε την πιο μεγάλη έκπληξη. Ήταν ο πιο παράδοξος από όλους τους πλανήτες γιατί χωρούσε μόνο ένα φανάρι και το φανοκόρο του. (ΣΕΛΗΝΗ)

-Κάποια σημασία θάχη η δουλειά του. Όταν θ’ ανάβει το φανάρι του,  θάναι σα να ξεπετάγεται κάποιο άστρο ή σα να ξεφυτρώνει ένα λουλούδι.

-Δανείζει το φως του και προφυλάσσει από το σκοτάδι.

-Φυλάει τη ζωή των περαστικών.

-Τι χαρίσματα πρέπει να έχει αυτός ο άνθρωπος;

-Ένα αρκεί. Να έχει συνείδηση.

-Τουλάχιστον αυτός έχει εκπληρώσει το σκοπό της ύπαρξής του.

8

Στον έκτο πλανήτη ο μικρός πρίγκιπας συνάντησε ένα γέρο που  έγραφε χοντρά βιβλία. Ήταν Γεωγράφος. (ΚΡΟΝΟΣ)

-Ο Γεωγράφος είναι ένας σοφός που ξέρει που βρίσκονται οι θάλασσες, τα ποτάμια, τα βουνά, οι πολιτείες.

-Ο Γεωγράφος μένει στο γραφείο του και τα μαθαίνει όλα από τους εξερευνητές, ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα.

-Τα βιβλία που γράφει δεν παλιώνουν ποτέ και λένε μόνο την αλήθεια.

-Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις ποτέ ένα Γεωγράφο. Θα ανακαλύψει εύκολα τα ψέματά σου και θα σε τιμωρήσει.

9

Ο έβδομος πλανήτης ήταν η Γη. Μόλις ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη Γη, παραξενεύτηκε που δεν είδε κανέναν. Γύρω του ερημιά. Μια απέραντη πεδιάδα πνιγμένη στην άμμο… και  ένα περιβόλι με τριαντάφυλλα.(ΑΦΡΟΔΙΤΗ)

-Τα τριαντάφυλλα έμοιαζαν με το λουλούδι του. Άθελα σφίχτηκε η καρδιά του. Το δικό του τριαντάφυλλο δεν ήταν το μοναδικό στην πλάση όπως του είχε πει.

-Άδικα στεναχωρήθηκε ο μικρός πρίγκιπας. Η σχέση είναι αυτή που κάνει τη μοναδικότητα.

-Αλλάζει η ζωή και γεμίζει φως, όταν κάτι μας ενώνει.

-Υπομονή μονάχα χρειάζεται και αναμονή γι’ αυτό που θάρθει.

– Κι’ όσο ζυγώνει η ώρα, η γλυκειά αγωνία σε κάνει να νοιώθεις την γλυκειά ευτυχία της αγάπης.

– Το άξιο είναι αόρατο στα μάτια.

-Ο καιρός που έχασε για το λουλούδι του είναι αυτό που το έκανε τόσο όμορφο και μοναδικό.

-Οι άνθρωποι καλλιεργούν σ’ ένα κήπο χιλιάδες λουλούδια κι όμως δεν βρίσκουν ανάμεσά τους αυτό που ζητούνε.

-Γιατί τα μάτια είναι τυφλά και δεν βλέπουν. Και πρέπει με την καρδιά να ψάχνεις.

10

Το ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα τελείωσε. Έφθασε η ώρα να επισκεφθεί την «άνευ ορίων χώρα» και να συναντήσει τους «συντρόφους του αιωνίου».

-Η έρημος γίνεται όμορφη όταν κρύβει κάπου ένα πηγάδι.

-… Και το σπίτι κι’ η έρημος κι’ όλα ομορφαίνουν από κάτι που κρύβεται μέσα στην καρδιά μας…

-Μα τι δύσκολο που είναι να κρατάμε τις λάμπες αναμένες.

-Μια πνοή περνάει και τις σβήνει.

11

Τελειώνει ο Χρόνος. Έφθασε η ώρα του Νόμου της Παγκοσμίου Αγάπης, να βασιλεύσει μόνος, επί του «Ενός Πράγματος».

-Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του αστέρι.

-Γι’ άλλους τ’ αστέρια είναι οδηγοί…

-Γι’ άλλους απλά φωτάκια…

-Γι’ άλλους τεράστια προβλήματα…

-Ας μάθουν οι άνθρωποι να κοιτάζουν τ’ αστέρια.

-Είναι μηνύματα αγάπης, αισιοδοξίας και ομορφιάς.

12

Ο όρκος δόθηκε. Το Φως δεν θα το κρατάμε για τον εαυτό μας. Θα το μοιράζουμε…

 13

Το καλό που σας θέλω, κοιτάζετε κι’ εσείς τον ουρανό και πότε-πότε ας ρωτάμε αν το αρνάκι έφαγε το λουλουδάκι του Μικρού Πρίγκιπα. Να δείτε τότε πως αλλάζουν όλα…

 

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Πρωτοχρονιά  2014… Ο Εθνικός Μέγας Διδάσκαλος με έπεισε να διαβάσω τον «Μικρό Πρίγκηπα» του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, δανείζοντάς μου το παιδικό του βιβλίο. Μια ζωή αρνιόμουν να διαβάσω το «θλιβερό» παραμύθι, όπως το είχα καταχωρίσει στη μνήμη μου…

Σήμερα τον ευγνωμονώ που με «ανάγκασε» να ολοκληρώσω την ανάγνωση του και να θυμηθώ ότι «δεν βλέπει καλά τίποτα κανείς, όταν δεν το κοιτά με την καρδιά του».

Θ.Π. / Πρόεδρος Επιτροπής Λυκιδέων

Δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκλονιστικό στη ζωή του ανθρώπου, πέραν της αγωνίας του για τον θάνατο.

Ο καθένας μας, έχοντας επιτύχει πολλά ή λίγα στην ζωή του, προσπαθεί να επιτύχει και άλλα, προσπαθεί να δημιουργήσει, να φιλοσοφήσει, να ζει καλά, ευχάριστα, άνετα και να σκέπτεται αισιόδοξα.

Πίσω όμως από όλα αυτά, σε ώρες απολογισμού, αυτοσυγκέντρωσης και μοναξιάς, αρχίζουν οι περίεργες σκέψεις για το «μετά», αυτό το άδηλο επέκεινα που όσο και να το παλεύουμε, μόνον εικασίες, υποθέσεις και αόριστα αποτελέσματα μπορούμε να βγάλουμε,

Σε αυτήν την αγωνία λοιπόν η μόνη διέξοδος για τη αθανασία των ανθρώπων είναι η ακατάληπτη ύπαρξη ανώτερης δύναμης – θεότητας, η οποία γίνεται κατανοητή κατά την αντίληψη κάθε ανθρώπου σε συνδυασμό με τις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες κάθε εποχής. Η έκφρασή της πραγματοποιείται δια της τέχνης. Η τέχνη είναι αθάνατη, διατηρείται στο πέρασμα του χρόνου και δι’ αυτής τα εξαφανισμένα πνεύματα και τα κονιορτοποιημένα σώματα των ανθρώπων της τέχνης, παραμένουν ως ονόματα, ως δημιουργοί, ως καλλιτέχνες, ως « μεγάλοι της ιστορίας ».

Συγχρόνως με την προσπάθεια των πρωτογόνων ανθρώπων για να εξασφαλίσουν τροφή και στέγη, αρχίζει και η « καλλιτεχνική » τους δράση. Έμφυτη πρωταρχική ανάγκη η απεικόνιση γραμμών και ζώων στα βράχια των σπηλαίων που είναι η κατοικία τους. Μορφών αλλόκοτων, ίσως ανθρώπων, ίσως θεοτήτων, κανείς δεν είναι βέβαιος.  Από την στιγμή αυτή, η φαντασία αρχίζει να οργιάζει και εκφράζεται με τη χαρακτική και τη ζωγραφική σε μια πρωτόγονη βέβαια απεικόνιση.

Αργότερα εμφανίζεται η γλυπτική σαν απεικόνιση διά του όγκου, μόνιμης αναπαράστασης, με εύπλαστη ύλη και απόδοση του αντικειμένου κατά την ελεύθερη αντίληψη του δημιουργού του, χρησιμοποιώντας σαν πρότυπα ζώα, φυτά, ανθρώπους και θεούς, όπως μπορούσαν να τους φανταστούν.

Συγχρόνως ο ήχος και ο ρυθμός παίρνουν μορφή αρμονικής επανάληψης και αργότερα μελωδίας και έτσι έχοντας αυτά σαν συστατικά εμφανίζεται η μουσική, υποταγμένη σε αυστηρούς και απαράβατους φυσικούς και αισθητικούς νόμους.

Ο χορός, από τις πλέον σημαντικότερες και πρωτόγονες εκφάνσεις της τέχνης, εκτελούμενος από ένα η περισσότερα άτομα, συνοδεία άσματος ή μουσικής, παρέχει στον άνθρωπο την εντονότερη και τελειότερη χαρά και απόλαυση.

Κατόπιν η αρχιτεκτονική, συγχρόνως τέχνη και επιστήμη, αποτελούσα κορωνίδα των τεχνών, αποσκοπούσα την διά της ύλης παράσταση του ωραίου, εξασφαλίζει την ανθρώπινη έκφραση σε όλο της το μεγαλείο και το αθάνατο όνομα της εις τον αιώνα.

Διαμορφώνεται κατόπιν η γλώσσα και η γραφή. Η γλώσσα, υπό την έννοια του έναρθρου λόγου, με την οποία οι άνθρωποι εξέφρασαν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους, είναι προϊόν του φυσικού χαρίσματος του ανθρώπου. Κατόπιν αυτός  χάρη των ιδιαιτέρων πνευματικών του ιδιοτήτων κατόρθωσε να προαγάγει τη γλώσσα στο σημείο που σήμερα συναντάμε στους πολιτισμένους λαούς.

Η γραφή, σαν μέσον δια του οποίου ο άνθρωπος με σημεία με καθορισμένη συμβολική σημασία το κάθε ένα, μετέδωσε σε άλλους ανθρώπους σκέψεις και γεγονότα, με σκοπό να συγκρατηθεί ότι αγαθόν έχει κληρονομήσει από τις παρελθούσες γενεές μια και ο προφορικός λόγος δεν ήταν επαρκής.

Ανάμεσα στις τέχνες διακρίνεται η ποίηση σαν έμμετρος έντεχνος λόγος, του οποίου το εκάστοτε δημιούργημα είναι το ποίημα που πηγάζει από την φαντασία και το συναίσθημα του ανθρώπου έχοντας ρυθμό και μέτρο και ξεχωρίζει έτσι από τον πεζό έντεχνο λόγο.

Τώρα πλέον έχοντας όλους αυτούς τους τρόπους έκφρασης στη διάθεση του ο άνθρωπος εδραιώνει αθάνατο το όνομα του, μέσω των τεχνών. Πολλά δισεκατομμύρια ανθρώπων πέρασαν αυτές τις πέντε τελευταίες χιλιετίες από την γη. Αθάνατοι όμως έμειναν μερικές χιλιάδες. Παρόλο που οι αιώνες εξαφάνισαν την φυσική τους ύπαρξη, τα δημιουργήματα της τέχνης, τους κράτησαν ζωντανούς ανάμεσα μας. Τους γνωρίζουμε, τους θαυμάζουμε για τα έργα τους και το όνομα τους δεν θα εξαλειφθεί ποτέ.

Αρχιτέκτονες, γλύπτες, ζωγράφοι, φιλόσοφοι, λογοτέχνες, ποιητές, μουσουργοί και αστρονόμοι, συνδυάζουν τη θρησκεία, τις επιστήμες, την πολιτική, την κοινωνική κατάσταση κάθε εποχής και παραγκωνίζουν τον θάνατο. Η φαντασία και η αισθητική χωρίς θεσμοθετημένους κανόνες, δημιουργούν στην κάθε εποχή τα αθάνατα έργα που όλοι γνωρίζουμε και θαυμάζουμε, αλλά και τα αθάνατα ονόματα των δημιουργών τους, έστω και αν έχουν περάσει μερικές εκατοντάδες αιώνων.

Ο τεκτονισμός ως βασιλική και αλληγορική τέχνη, δεν είναι δυνατόν να αγνοεί όλους αυτούς τους πρωτεργάτες της προόδου και της αθανασίας. Αντιθέτως θεωρεί ότι συνεχίζει το έργο τους, βασιζόμενος σε όλη αυτή την ιστορική διαδρομή της ανθρώπινης δημιουργίας.

Είναι δεδομένο ότι ο τεκτονισμός αποτελεί τον θεματοφύλακα κάθε επιτεύγματος της ανθρωπότητας και έχει κατατάξει σε διάφορους βαθμούς του, την κάθε κατηγορία επιτεύγματος κατά ενότητες που συνδυάζονται μεταξύ τους χρονολογικά, σημειολογικά και ιστορικά.

Στην σύγχρονη εποχή, δηλαδή την περίοδο των τριών τελευταίων αιώνων, η ταξινόμηση και οριοθέτηση του τεκτονισμού , συμπεριέλαβε όλες τις παραδόσεις, γραπτές και προφορικές, της εξέλιξης της τέχνης, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, είτε αυτές αποτελούσαν τα γνωστά σε όλους επιτεύγματα, είτε τα απόκρυφα δρώμενα, μυητικού χαρακτήρα.

Ο τεκτονισμός συμπεριέλαβε στους προγόνους του και απέδωσε την καταγωγή του στα αρχαία ρωμαϊκά κολλέγια, στις συντεχνίες των οικοδόμων του μεσαίωνα, στα χριστιανικά ιπποτικά τάγματα και τέλος στα αρχαιότατα μυστήρια της Αιγύπτου και της Ελλάδος.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν το απαύγασμα της ανθρώπινης φαντασίας που εκφράστηκε δια των Τεχνών στο παρελθόν και συνεχίζει να εκφράζεται σήμερα.